LIST BISKUPA DE CASTRO MAYERA

DO PAPIEŻA PAWŁA VI – 12 WRZEŚNIA 1969 r.

 

 

Fot. Antônio de Castro Mayer

 

Pięć miesięcy po promulgacji nowej Mszy dekretem z 6 kwietnia 1969 r. (Dzień Wielkanocy) brazylijski biskup powiedział papieżowi Pawłowi VI, że jest ona niedopuszczalna w jego diecezji.

 

17 STYCZNIA, 2022

 

Wiosną 1969 r. papież Paweł VI zarządził ustanowienie nowej Mszy. Był to nie tylko skandal z powodu zbliżenia z protestancką koncepcją Ostatniej Wieczerzy, ale także próba zmiażdżenia dwutysięcznego rytu Kościoła.

Kiedy biskup de Castro Mayer z Campos (Brazylia) otrzymał list promulgujący nowy ryt, nie powiedział ani słowa, ale wezwał swego kierowcę, by ten zawiózł go do diecezjalnego seminarium, położonego na północnym krańcu diecezji, 150 km od Campos. Po dniu spędzonym w drodze w dręczącej ciszy, biskup blady, spięty i zszokowany, przekroczył progi seminarium, wciąż mając list w ręku. Wręczył go dyrektorowi seminarium – ojcu José Possidente, a potem przemówił po raz pierwszy od czasu, gdy otworzył i przeczytał list: To nie jest możliwe, to niemożliwe. Nie zaakceptuję tego i łzy spłynęły mu z oczu. Wielki smutek ogarnął Biskupa, a jego duszę ścisnął ból, współodczuwalny przez wszystkich wiernych, którzy znali i kochali Mszę Świętą, ból, który nigdy nie minął. To jarzmo nie było łatwe do uniesienia, a i ciężar nielekki.

Ale to nie zmieniło jego poczucia obowiązku. Dostał zadanie i będzie je wykonywał dalej. Musiał zachować wiarę w swojej diecezji, a teraz także bronić tradycyjnej Mszy Świętej.

Pięć miesięcy później uzbroił się w biskupie insygnia: mitrę, pastorał i pierścień - znaki władzy, które zostały mu dane podczas sakry, a później wziął pióro do ręki i napisał do papieża Pawła VI do Rzymu, list o następującej treści:

 

List do papieża Pawła VI – 12 września 1969 r.

 

Ojcze Święty,

po dokładnym przeanalizowaniu Novus Ordo Missae, który wejdzie do użycia 30 listopada br., po długiej modlitwie i rozważaniu, uważam, jako katolicki kapłan i biskup, za swój obowiązek przedstawić Waszej Świątobliwości całą udrękę mojego sumienia i przedłożyć, z należytą czcią i ufnością, jakie syn winien jest Wikariuszowi Chrystusa, następują prośbę.

Novus Ordo Missae wykazuje, zarówno przez pominięcia jak i zmiany, które wprowadza do porządku Mszy, oraz przez liczne ogólne reguły, które odzwierciedlają cel i naturę nowego Mszału w jego najważniejszych częściach, że nie wyraża on tak jak powinien teologii Najświętszej Ofiary sformułowanej na XXII sesji świętego Soboru Trydenckiego. Samym nauczaniem katechizmu nie da się zrównoważyć tego faktu. Poniżej podaję powody, które według mnie, usprawiedliwiają taką konkluzję.

Przesłanki duszpasterskie, na które być może powoływano się początkowo dla usprawiedliwienia nowej struktury Mszy, nie mogą przesłonić nam argumentów natury doktrynalnej, mówiących coś zupełnie przeciwnego. Zmiany, które wprowadza Novus Ordo nie przyczyniają się bynajmniej do wzrostu wiary i pobożności wiernych. Jest wręcz przeciwnie, powodują one jedynie powiększanie się zamętu i poczucia zagubienia wśród katolików, w których budzi się przeświadczenie, że nic w Kościele Świętym nie jest niezmienne, nawet Najświętsza Ofiara Mszy.

Ponadto, jak wykazuję w załączonej analizie, Novus Ordo nie tylko nie pobudza wiernych do większej gorliwości, ale przeciwnie, powoduje osłabienie wiary w centralne prawdy życia katolickiego, takie jak Rzeczywista Obecność Pana Jezusa w Najświętszym Sakramencie, prawdziwość ofiary przebłagalnej czy hierarchiczne kapłaństwo.

Idąc więc za nakazem sumienia nalegam, z pokorą i należnym szacunkiem, aby Wasza Świątobliwość raczył przez stanowcze działanie rozwiać wszystkie te wątpliwości, upoważniając nas do dalszego używania Mszału św. Piusa V, którego skuteczność dla rozkrzewiania Kościoła Świętego i wzrostu gorliwości kapłanów i wiernych została wielokrotnie udowodniona, o czym również Wasza Świątobliwość wielokrotnie nam przypominał.

Jestem przekonany, że ojcowska dobroć Waszej Świątobliwości położy kres niepokojom mojego kapłańskiego i biskupiego serca.

W pokornym posłuszeństwie padam do nóg Waszej Świątobliwości i zapewniając o synowskim szacunku, błagam o Apostolskie Błogosławieństwo.

 

 Campos 12 września 1969 r.

Biskup de Castro Mayer,

 

Kim jest biskup Antônio de Castro Mayer?

Urodził się w 1904 roku w mieście Campinas (stan São Paulo), jako syn niemieckiego imigranta i Brazylijki, miał bardzo skromne dzieciństwo. Osierocony w wieku 6 lat, on i jego jedenaścioro braci odziedziczyli tylko jedną cenną własność: wiarę katolicką. Dwie z jego sióstr zostały zakonnicami, a Antônio wstąpił do seminarium w wieku 12 lat. Błyskotliwy student, został wysłany do Rzymu, na Uniwersytet Gregoriański, gdzie ukończył studia. Święcenia kapłańskie przyjął z rąk kardynała Basilio Pompilja w 1927 roku, a w następnym roku otrzymał tytuł doktora teologii na tej samej uczelni. Po powrocie do Brazylii przez 13 lat był profesorem w Archidiecezjalnym Seminarium w São Paulo. W 1940 roku został mianowany kanonikiem i ekonomem katedry metropolitalnej w São Paulo, a w następnym roku został wikariuszem generalnym archidiecezji.

Wraz ze śmiercią arcybiskupa São Paulo, prałata José Gaspar d'Afonseca e Silva, który zginął w katastrofie lotniczej w Rio de Janeiro w 1943 roku, w następnym roku archidiecezję objął Carlos Carmelo de Vasconcelos Motta.

Wkrótce potem de Castro Mayer został zwolniony i mianowany proboszczem kościoła św. Józefa w Betlejem, w bardzo ubogiej dzielnicy na przedmieściach São Paulo. Chociaż można tylko spekulować na temat oczywistej degradacji biskupa de Castro Mayera wraz z przybyciem Carlosa Carmelo, wiemy, że był on założycielem Krajowej Konferencji Biskupów Brazylii (CNBB), która w późniejszych dziesięcioleciach stanie się wielkim przeciwnikiem biskupa de Castro Mayera i okaże się siłą napędową marksizmu i modernizmu w Brazylii.

 

Biskup Campos dos Goytacazes

Ostracyzm Antônio de Castro Mayera kończy się wraz z nieoczekiwaną nominacją, w marcu 1948 r., na stanowisko biskupa koadiutora diecezji, natomiast w Campos dos Goytacazes, zostaje jej biskupem tytularnym w następnym roku. Miasto Campos, 300 km od Rio de Janeiro, z 700 000 mieszkańcami i ważnym ośrodkami petrochemicznymi, nie było wiodącą diecezją.

Tam też sprawował swój biskupi urząd w sposób wzorcowy – jako ojciec i pasterz. Miał zdolność przebywania wśród swoich wiernych i uczestniczenia w ich codziennym życiu, nie umniejszając w niczym, ani nie zniekształcając swojego autorytetu. Przeżył życie swojej diecezji z wiernymi we wszystkich jej najzwyklejszych aspektach, jednak zawsze zachowywał swoją godność biskupa.

 

Nadchodząca burza

Przewidując wielki kryzys Kościoła, już zinfiltrowanego przez tak wielu niewiernych zakonników i ich herezje, pisał w latach 1950 – 1960, listy pasterskie atakujące modernizm i komunizm, które tylko przysparzały mu wrogów – w Brazylii i Rzymie. Podczas Soboru Watykańskiego II pomógł założyć i poprowadzić Grupę Coetus Internationalis Patrum, utworzoną z ponad 250 ojców soborowych, którzy próbowali zapobiec unicestwieniu Magisterium i Tradycji Kościoła przez stronnictwo modernistyczne podczas soborowych obrad. Grupa zebrała nawet podpisy od ponad 500 ojców soborowych, proszących Ojca Świętego o stanowcze obalenie komunizmu, na co nigdy nie udzielono odpowiedzi, w ten sposób komunizm nigdy w sposób oficjalny nie został potępiony przez Kościół Katolicki.

 

Dalsza korespondencja z Papieżem Pawłem VI

W 1973 r. papież Paweł VI nakazał mu swobodne wyrażanie swojej opinii, jeśli w sumieniu nie zgadza się z aktami obecnego zwyczajnego Magisterium Kościoła. Jeśli masz jakieś problemy związane z moim pontyfikatem, to proszę abyś przedstawił mi je szczerze i otwarcie”.


W odpowiedzi Biskup Antônio de Castro Mayer napisał w styczniu 1974 r. następujący list do Pawła VI: 

"Całe moje życie kapłańskie i biskupie zostało naznaczone zobowiązaniem – w mojej ograniczonej sferze działania – pozostania absolutnie oddanym i całkowicie podporządkowanym różnym papieżom, pod władzą których przyszło mi służyć. Teraz, w tym krytycznym momencie to oddanie i posłuszeństwo każe mi zasmucić Waszą Świątobliwość (...).

Minione lata ukształtowały w mojej duszy przekonanie, że oficjalne akty Waszej Świątobliwości stoją w sprzeczności z aktami Waszych Poprzedników, chociaż w swoim sercu pragnę widzieć je takimi samymi. Nie chodzi oczywiście o te akty, które są naznaczone znamieniem nieomylności. Dlatego też moje przekonanie w żaden sposób nie narusza mojej absolutnej i głębokiej wiary w definicje Soboru Watykańskiego I. Aby nie nadużywać więcej cennego czasu Wikariusza Chrystusa, powstrzymam się od dalszych rozważań i ograniczę się do poddania uwadze Waszej Świątobliwości trzech opracowań:

1. O [encyklice] Octogesima adveniens;

2. O wolności religijnej;

3. O Nowej Mszy. [...]

Błagam, aby Wasza Świątobliwość zechciał odpowiedzieć, czy:

a) odnajduje jakieś błędy doktrynalne w trzech przedstawionych opracowaniach;

b) widzi w nakreślonym tam stanowisku cokolwiek, co sprzeciwiałoby się dokumentom Świętego Magisterium i respektowi, który ja jako biskup muszę żywić wobec tych dokumentów14.

 

Biskup de Castro Mayer nigdy nie otrzymał odpowiedzi na ten list, jedynie otrzymal potwierdzenie, że jego list dotarł do adresata. Nadal pozostał pasterzem swoich owiec i odprawiał tradycyjną Mszę Świętą aż do roku 1981, gdy musiał przejść na przymusową emeryturę w wieku 75 lat .

Tak więc Campos było jedyną diecezją na świecie, w której tradycyjna Msza Święta po łacinie była nadal odprawiana bez przerwy przez wszystkich duchownych, pomimo nadejścia novus ordo;.

Ponieważ prawdziwy pasterz nie odchodzi na emeryturę ze swej biskupiej posługi, Antônio de Castro Mayer nie porzucił swojej owczarni przywiązanej do tradycyjnej Mszy Świętej Wszechczasów. 

Przeciwny okolicznościom i faktowi, że został zmuszony do przejścia na emeryturę, założył Bractwo Kapłańskie św. Jana Marii Vianneya, gdzie przyjął większość kapłanów ze swojej diecezji (336 z nich!) i ponad 40 000 wiernych, którzy stracili swoje parafie podczas rządów nowego biskupa, który postanowił wprowadzić w czyn zarządzenia Vaticanum II siłą, eliminując wszystko, co przypomina tradycję katolicką.

 

Biskup de Castro Mayer i biskup Lefebvre

Większość brazylijskich biskupów, którzy zjednoczyli się w obronie Kościoła przy biskupie  Castro Mayera - z czasem ustąpiła, preferując fałszywe i wygodne posłuszeństwo. Spowodowało to zniszczenie wiary, w tym największym wówczas katolickim kraju na świecie, który jest obecnie pastwiskiem dla zielonoświątkowców, agnostyków i wierzących w zabobony.

Jedynym wsparciem i wiernym przyjacielem pozostał francuski biskup Marcel Lefebvre, z którym po wielokrotnych apelach bez odpowiedzi do papieża Jana Pawła II - o wyświęcanie biskupów z poszanowaniem tradycji oraz po skandalicznym spotkaniu ekumenicznym w Asyżu w 1986 r., gdzie ten sam nieszczęsny papież Jan Paweł II ściskał i całował Koran, wprowadzając wszelkiego rodzaju pogańskie bóstwa do Świątyni Boga,  dwaj biskupi de Castro Mayer i biskup Marcel Lefebvre biorąc pod uwagę stan wyższej konieczności Kościoła Katolickiego, 30 czerwca 1988 r. zdecydowali się wyświęcić czterech biskupów w Écône w Szwajcarii.

To, co kiedyś przedstawiano jako przesadę mniejszości, nieposłuszeństwo papieżowi z biegiem lat staje się coraz bardziej oczywiste, że decyzja dwóch biskupów była właściwa. Jeśli porównamy skutki wiosny Soboru Watykańskiego II z dobrodziejstwami Tradycji, kontrast jest rażący. W 2009 roku Papież Benedykt XVI wycofał wszystkie niesprawiedliwe ekskomuniki związane ze święceniami biskupów w Ecône, wycofanie ekskomunik nastąpiło bez konieczności wyrażania przez biskupów najmniejszego odwołania.

Dzisiaj, dzięki konsekracji biskupów w 1988 r., dokonanej z heroizmem przez arcybiskupa Lefebvre'a i biskupa de Castro Mayera, Tradycja Kościoła ma biskupów, aby spełniło się przykazanie naszego Pana Jezusa Chrystusa, skierowane do Apostołów podczas wieczerzy Wielkiego Czwartku i by było kontynuowane: Czyńcie to na moją pamiątkę (Łk 22, 19).

 

Obraz zawierający drzewo, zewnętrzne, osoba, podłoże

Opis wygenerowany automatycznie

Biskup Marcel Lefebvre (1905-1991) i biskup Antonio de Castro Mayer (1904-1991): ta sama walka o Kościół.

 

Biskup Antonio de Castro Mayer - DIECEZJA CAMPOS

Dom_Mayer_em_cerimonia_de_coroacao_da_Virgem_Maria.jpgAntônio de Castro Mayer , ur. 20 czerwca 1904 w Rio de Janeiro, zm. 26 kwietnia 1991 w Campos (miasto w  Rio de Janeiro) – brazylijski duchowny katolicki, biskup. Znany jest głównie z tego, że: jako biskup Campos był członkiem  Coetus Internationalis Patrum  na Soborze Watykańskim II, był założycielem  Bractwa św. Jana Marii Vianneya w 1982 r. i  był współkonsekratorem biskupim podczas konsekracji biskupich dokonanych 30 czerwca 1988 r. w Ecône przez Marcela Lefebvre'a.


ŹRÓDŁO: LA PORTE LATINE, FSSPX, news.fsspx.pl
Tłumaczenie:  Maria Jung

Opracowanie: Radio Chrystusa Króla w Łodzi

 

 

 WIĘCEJ NA STRONIE

www.radiochrystusakrola.pl

642