Prawosławna Rosja a katolicyzm (1)
Monaster Świętych Borysa i Gleba – męski klasztor prawosławny w Torżoku, w eparchii twerskiej
Akt konsekracji Rosji przez papieża Franciszka w dniu 25 marca 2022 r. rodzi pytania o to, jak ten fakt jest postrzegany przez rosyjskich prawosławnych.
28 KWIETNIA, 2022
Jak przypomniał bp Athanasius Schneider w wywiadzie udzielonym Diane Montagna dla amerykańskiej strony OnePeterFive, dnia 21 marca: „W Fatimie, w Portugalii, Matka Boża objawiła: Rosja nawróci się na katolicką jedność. Rzeczywiście, bolesny podział między Kościołem Wschodnim i Zachodnim oderwał Rosję na 900 lat od prawdziwego Kościoła Chrystusowego. Jak prawosławni postrzegają dziś to nawrócenie?
Kontekst historyczny, polityczny i religijny 16 marca na Uniwersytecie we Fryburgu odbyło się sympozjum na temat roli Kościołów w wojnie na Ukrainie, o której 17 marca poinformowała szwajcarska agencja cat.ch. Przy tej okazji wykładowca uniwersytetu w Innsbrucku (Austria), Kristina Stöckl oświadczyła, że wyraźne poparcie patriarchy Cyryla Moskwy dla agresji na Ukrainę przez Władimira Putina ma swoje korzenie w ostatnich dziesięcioleciach ewolucji rosyjskiego prawosławia. Według niej, w 1988 roku, przed końcem ZSRR, kiedy z pompą obchodziliśmy tysiąclecie kijowskiej Rusi i nadejście chrześcijaństwa do kraju, byliśmy świadkami ruchu restytucji, odzyskania oraz silnego zbliżenia władzy politycznej i prawosławia. Statystyka danych wyznaniowych jest wymowna: w ciągu dwudziestu lat liczba osób, które zadeklarowały się jako prawosławni, wzrosła z 31 do 72% populacji, a liczba ateistów lub osób „bez religii” spadła z 61 do 18%. Nie ma już konfrontacji między obywatelem a wierzącym. Całkowicie identyczna rekonstrukcja katedry Chrystusa Zbawiciela w Moskwie [1995-2000], zniszczonej przez komunistów [1931], jest kolejną tego ilustracją. Metropolita Cyryl, który został patriarchą w 2009 roku, ostrzegał już w roku 2000 [roku dojścia Putina do władzy], iż chodzi o obronę narodowych wartości, kulturowej i religijnej tożsamości Rosji, w obliczu liberalnych form cywilizacji zachodniej. Według niego, teologiczna debata musi być prowadzona przeciwko cywilizacji oraz tyglowi kultur[melting-pot]. Nowy etap ma miejsce w 2012 roku. To rok trzeciej kadencji Putina na stanowisku prezydenta Federacji Rosyjskiej. Były to trudne wybory, najtrudniejsze dla Putina o silnym proteście społecznym, dowodem na to są demonstracje feministek „Pussy Riot”, które nie wahają się atakować kościołów na rzecz uzyskania swoich roszczeń. Dla prawosławnych dygnitarzy to bluźnierstwo. Nasila się dyskurs o obronie „rosyjskich wartości”. Za atak na uczucia religijne w Rosji prawo skazuje na trzy lata więzienia. Wojna w Donbasie wyznacza nowy epizod w tej radykalizacji. Dążenie regionu do niezależności od Kijowa ma również podłoże religijne. Punktem kulminacyjnym jest uznanie przez Patriarchę Konstantynopola Bartłomieja w 2019 r. autokefalii niezależnego Ukraińskiego Kościoła Prawosławnego. Odtąd patriarcha Cyryl wraz z Putinem stawali się obrońcami chrześcijańskich wartości. Na przykład, rosyjska interwencja w Syrii odbywa się w imię obrony chrześcijan. Walka z homoseksualizmem, małżeństwem dla wszystkich, teorią gender, aborcją czy eutanazją, ale też z islamem i imigracją, doskonale charakteryzuje tę reakcję. Ruch antyaborcyjny w Rosji został zapoczątkowany przy wsparciu amerykańskich grup pro-life. Drugim gościem zaproszonym na sympozjum, był polski dominikanin Zdzisław Szmanda – obecnie przebywający w Genewie, od wielu lat mieszkający na Ukrainie – podkreślił pewne specyficzne rysy rosyjskiego ducha prawosławia. Według niego, w Rosji kolektyw ma pierwszeństwo przed jednostką; poczucie to istnieje zarówno wśród zwolenników, jak i przeciwników wojny, podczas gdy na Ukrainie dominował indywidualizm w stylu zachodnim. Zwrócił jednocześnie uwagę na fakt, że prawosławni nie oddzielają rzeczywistości ziemskiej od rzeczywistości niebiańskiej. Dla nich jest to wielka całość, poddana boskiej władzy. Zsekularyzowany Zachód od dawna ewoluował w kierunku oddzielenia dwóch autonomicznych światów: ziemskiego i niebieskiego. W tym historycznym, politycznym i religijnym kontekście należałoby zrozumieć postawę rosyjskich prawosławnych wobec nawrócenia na katolicką jedność.
Prawosławna Rosja a katolicyzm (2) Cerkiew Przemienienia Pańskiego na Wyspie Kiży w Rosji
Akt konsekracji Rosji przez papieża Franciszka w dniu 25 marca 2022 r. rodzi pytania o to jak ten fakt jest postrzegany przez rosyjskich prawosławnych.
29 KWIETNIA, 2022
W pierwszej części artykułu przedstawiono historyczne, polityczne i religijne ramy, w jakich należałoby rozważać nawrócenie Rosji.
Jak przypomniał bp Athanasius Schneider w wywiadzie udzielonym Diane Montagna dla amerykańskiej strony OnePeterFive, dnia 21 marca: „W Fatimie, w Portugalii, Matka Boża objawiła: Rosja nawróci się na katolicką jedność. [Rzeczywiście] bolesny podział między Kościołem Wschodnim i Zachodnim oderwał Rosję na 900 lat od prawdziwego Kościoła Chrystusowego. Jak prawosławni postrzegają dziś to nawrócenie?
Rosja i orędzie Fatimskie Na swoim blogu z 12 marca watykanista Aldo Maria Valli cytuje Johna Horvata, amerykańskiego analityka, który zastanawia się, czy Rosjanie zgadzają się z przesłaniem Fatimy. Według niego „od upadku Związku Radzieckiego w 1991 r. wśród zachodnich katolików zaczęła krążyć błędna opinia, według której następowała konwersja Rosji przewidziana przez Dziewicę Maryję. „Ta narracja nawrócenia została wzmocniona w czasie pełnienia władzy przez Władimira Putina. Odnosi się do upadku komunizmu i kolejnych prób przywrócenia pozorów porządku w wyschniętym przez siedem dekad ateistycznych rządów kraju. Niektórzy postrzegają pozimnowojenny wzrost wyznań wiary jako rodzaj nieustannego nawrócenia (ale nie praktyk religijnych). „Niektórzy katolicy są aż nazbyt gotowi, aby włączyć te wysiłki do fatimskiego orędzia. Bez względu na to, jak interpretują każdy, choć najmniejszy gest jako część procesu konwersji. Co więcej, cieszą się widząc, że rosyjskie prawosławie, a nie Kościół katolicki, jest w tym nawróceniu narzędziem Boga. Jakby ten fakt nie miał żadnego znaczenia.” Przypomnijmy: „Rosja w procesie konwersji wydaje się tak samo skłonna do zepsucia, jak inne kraje europejskie. Na przykład sondaże badań krajów Europy Wschodniej pokazują, że katolicy znacznie częściej niż rosyjscy prawosławni są w stanie uczęszczać na cotygodniowe nabożeństwa (42% w Polsce w porównaniu z 7% w Rosji) i pościć w okresach świętych (72% w Chorwacji w porównaniu z 27%). w Rosji) lub angażować się w codzienną modlitwę (44% w Chorwacji w porównaniu z 18% w Rosji). Dane ONZ pokazują, że Rosja ma najwyższy na świecie wskaźnik aborcji na mieszkańca – prawie trzykrotnie wyższy niż w USA. Rosja nadal ma jeden z najwyższych poziomów spożycia alkoholu na świecie. Inne wskaźniki społeczne, takie jak wskaźniki samobójstw i prostytucji, są nadal niewspółmiernie wysokie.” Co więcej, „rosyjscy urzędnicy prawosławni mają tendencję do postrzegania objawień fatimskich jako katolickiego wynalazku, mającego na celu wdzieranie się na przestrzeń, którą uważają za kanoniczne terytorium oraz wyłącznie prawosławną strefę wpływów.” Rozważane w świetle Wielkiej Schizmy z 1054 r., kiedy Kościół Wschodni opuścił Rzym, orędzie fatimskie zostaje odrzucone. Prawosławni od dawna prześladowali katolików w Rosji i uniemożliwiali praktykowanie prawdziwej wiary. „Zamiast przyjąć orędzie fatimskie jako pomoc z nieba, aby, w tych czasach wielkiej duchowej potrzeby, zachęcić Rosjan, Rosyjska Cerkiew Prawosławna patrzy na to z urazą. Twierdzi, że Rosja nie musi się nawracać, ponieważ jest chrześcijanką od ponad tysiąca lat. „Nie ma potrzeby konsekracji, ponieważ Rosjanie już uznają Dziewicę za Matkę Bożą, Theotokos. Krótko mówiąc, Rosyjski Kościół Prawosławny wyklucza się z fatimskiego orędzia, ponieważ jego przywódcy nie wierzą, że pochodzi ono z nieba.”
Prawosławna Rosja a katolicyzm (3)
Ławra Troicko-Siergijewska męski klasztor prawosławny (ławra) w mieście Siergijew Posad, monaster Rosyjskiej Cerkwi Prawosławnej.
Akt konsekracji Rosji przez papieża Franciszka w dniu 25 marca 2022 r. rodzi pytania o to jak ten fakt jest postrzegany przez rosyjskich prawosławnych.
30 KWIETNIA, 2022
Akt konsekracji Rosji papieża Franciszka z 25 marca 2022 r. rodzi pytania o to, jak jest postrzegany przez rosyjskich prawosławnych. W pierwszych dwóch częściach tego artykułu rozważano najpierw kontekst historyczny, polityczny i religijny, a następnie postawę rosyjskiego prawosławia wobec nawrócenia na jedność katolicką. Druga część pokazała, że Rosjanie nie widzą pożytku w poświęceniu swojego kraju Niepokalanemu Sercu Maryi, ponieważ już uznają Dziewicę za Matkę Bożą i dlatego wykluczają się z orędzia fatimskiego.
Orędzie fatimskie bardziej aktualne niż kiedykolwiek W konsekwencji, na obecny czas, „Rosja nie jest nawrócona i marnieje ulegając zepsuciu moralnemu oraz grzechowi, który dominuje na świecie. Zachód też się nie nawrócił. Również zignorował przesłanie Fatimy, kiedy tak wiele mógł dzięki temu zyskać. „Gdyby orędzie fatimskie nie zostało odrzucone, powszechne wezwanie Matki Bożej do modlitwy, pokuty i zmiany życia spowodowałoby cuda, które przemieniłyby świat.” Trzeba więc przyznać, że „Wschód i Zachód nie wzięły pod uwagę fatimskiego przesłania. Cały świat musi zostać nawrócony, ponieważ zło wciąż powszechnie dominuje. Wschód i Zachód zajęły stanowisko, które nie ma nic wspólnego z Fatimą, przez co przyjmują nowoczesny, pogrążony w grzechu świat.” W tym samym tonie Riccardo Cascioli domaga się w La Nuova Bussola Quotidiana, dnia 28 marca, aby akt konsekracji nie stał się daremny. Według niego „istnieje ryzyko pozostania odosobnionym epizodem, jeśli nie zrozumiemy, że aby powrócić do Boga musimy jako pierwsi się nawrócić. […] „Aby czyn nie był rozumiany jako magiczny obrzęd, akt konsekracji zobowiązuje każdego z nas do nawrócenia, wymaga naszej woli „pojednania się z Bogiem”, jak mówi św. Paweł w Liście do Koryntian (2 Kor 5, 20]).” Aby doprecyzować: „dotyczy to wszystkich: rządów Rosji i Ukrainy, NATO, Unii Europejskiej i wszystkich, którzy biorą udział w tej „grze”. […] Ukraina słusznie skarży się na rosyjską agresję i ma prawo się bronić; ale Rosja może słusznie narzekać na prowokacje NATO; a kraje byłego Układu Warszawskiego mają wszelkie powody, by obawiać się nowego rosyjskiego ekspansjonizmu i prosić o parasol NATO itp. […] „Historia to plątanina krzywd i przyczyn, z których można się wydostać tylko zmieniając perspektywę, odchodząc od logiki wroga, od iluzji, że świat byłby lepszy bez tego czy innego człowieka, bez takich czy innych ludzi. Możemy się z tego wydostać tylko powracając do Boga i zaczynając od samych siebie.” Dlatego przesłanie Fatimy pozostaje niezwykle aktualne. W cytowanej powyżej rozmowie z Diane Montagna biskup Schneider stwierdza: „Musimy mieć nadzieję, że konsekracja Rosji przyspieszy triumf Niepokalanego Serca Maryi, który będzie polegał na autentycznej odnowie życia Kościoła katolickiego, to znaczy ukaże się w nowym blasku czystości wiary katolickiej, świętości liturgii i świętości życia chrześcijańskiego. „Na koniec musimy mieć nadzieję, że poświęcenie Rosji przyspieszy erę pokoju dla ludzkości. Jednak prawdziwy i trwały pokój w społeczeństwie ludzkim zostanie ustanowiony tylko wtedy, gdy Chrystus będzie panował nad społeczeństwem. Jak napisał papież Pius XI: „W ten sposób staje się oczywiste, że nie ma pokoju Chrystusowego nie inaczej jak tylko przez panowanie Chrystusa, a najskuteczniejszym sposobem pracy na rzecz przywrócenia pokoju jest przywrócenie panowania Chrystusa” (Encyklika Ubi arcano , 49).” Odtąd „modlitwa i pokuta” pozostają drogowskazami Matki Bożej, których katolicy muszą wiernie przestrzegać, jak przypomniano w oświadczeniu Domu Generalnego z 19 marca: „Bractwo Św. Piusa X bardziej niż kiedykolwiek ufa odmawianiu różańca i praktykowaniu pokuty. Modli się ze szczególną uwagą o pokój na świecie, coraz bardziej przekonana, że narody odnajdą harmonię tylko przez prawdziwe nawrócenie do Chrystusa Króla, przez Niepokalane Serce Maryi.”
ŹRÓDŁO : FSSPX. News
|
||
WIĘCEJ NA STRONIE |
261 |