|
Dziś, byłby abortowany - ponad 1000 lat temu,
Błogosławiony Hermann ofiarowuje Najświętszej Maryi Pannie skomponowaną przez siebie pieśń.
18 lipca 2023 roku, przypadała 1010 rocznica narodzin Hermanna von Reichenau - benedyktyńskiego mnicha, któremu przypisywany jest jeden z najsłynniejszych i najpiękniejszych hymnów ofiarowanych Najświętszej Maryi Pannie: Antyfona Salve Regina (łac.) - Witaj Królowo. Przykład życia Bł. Hermanna (beatyfikowany przez Papieża Piusa IX w 1863 r.) pokazuje jak nieskończona jest wielkość i niezmierzona dobroć Boga.
Łódź, 21-07-2023
Przykład Świętego Hermanna
W dzisiejszej „najbardziej humanitarnej, najbardziej demokratycznej i najbardziej wolnej” epoce ludzkości, która jest jednocześnie najbardziej niebezpieczną, a nawet najbardziej śmiercionośną epoką w historii ludzkości, Hermann von Reichenau miałby zapewne niewielkie szanse ujrzenia światła dziennego. W „ciemnym” średniowieczu pozwolono mu jednak żyć.
Hermann von Altshausen-Veringen, znany bardziej jako benedyktyński mnich Hermann z Reichenau urodził się 18 lipca 1013 roku, 1010 lat temu, w szlacheckiej rodzinie, w Altshausen w Górnej Szwabii, obecnie w powiecie Ravensburg. Od najmłodszych lat ze względu na swoje kalectwo - zdeformowane ciało, otrzymał nieprzyjemny przydomek "Hermann Kaleka" (Hermann der Lahme - w jęz. niemieckim). Przez całe życie nie mógł stać prosto, nie mógł też prawidłowo chodzić. Trudno mu było nawet usiąść na krześle, które zrobili dla niego rodzice. Jego palce były zbyt słabe i powykręcane, by pisać. Usta i podbródek były tak zdeformowane, że trudno było zrozumieć jego słowa.
Jego rodzice - hrabia
Wolfrad II i Hiltrud von Altshausen, byli pobożnymi chrześcijanami i
opiekowali się małym Hermannem, oraz jego czternaściorgiem rodzeństwa -
braćmi i siostrami. Martwiąc się jednak o
przyszłość swojego dziecka, przekazali syna benedyktynom z opactwa Reichenau
nad Jeziorem Bodeńskim, założonego przez Karola Wielkiego. Ani przez chwilę, przez całe swoje życie, Hermann nie mógł czuć się "wygodnie", uwolniony od wszelkiego bólu. Mimo to, wszyscy współcześni kronikarze opisują go niesamowitymi przymiotnikami: (tłumacząc z łaciny) miły, przyjacielski, zawsze uśmiechnięty, tolerancyjny, serdeczny, uczynny, pomocny, uprzejmy dla wszystkich. Wszyscy go lubili - jego, tego krzywego, zgarbionego, obciążonego…
Reichenau, gdzie Hermann, syn hrabiego von Altshausen, znalazł bezpieczne schronienie i swój dom. Tam pisał i komponował - jako uniwersalny geniusz swoich czasów. Tam odwiedzili go papież Leon IX i cesarz Henryk III.
Od protegowanego do mnicha Hermann został nie tylko zaakceptowany przez mnichów z Reichenau jako powierzony im uczeń, ale ostatecznie został nawet przyjęty do ich wspólnoty. Opactwo stało się jego ziemskim i duchowym domem. Studiował matematykę, grekę, łacinę, astronomię, muzykę, a nawet język arabski. Napisał obszerny esej na temat astrolabium, instrumentu astronomicznego, który zyskał naukową sławę. Dał się też poznać jako znawca przyrody, historyk i poeta. Swoją pasję muzyczną łączył z pobożnością i z wielką miłością i nabożeństwem do Najświętszej Maryi Panny. To, co początkowo wydawało się dla klasztoru ciężarem, później stało się jego dumą. Sława Hermanna "Kaleki", wbrew wszelkim ludzkim oczekiwaniom, była tak wielka, że nawet cesarz Henryk III w 1048 r. i papież Leon IX w 1049 r., specjalnie odwiedzili opactwo Reichenau, aby się z nim spotkać. Odchodząc z tego świata, na łożu śmierci Hermann przyjacielsko napomniał swego brata Bertholda: „Przyjacielu mego serca, nie płacz. Nie płacz za mną! Ale pamiętaj każdego dnia, że ty też musisz umrzeć. Przygotuj się ze wszystkich sił, aby rozpocząć tę podróż, bo pewnego dnia, o godzinie, której nie znasz, pójdziesz ze mną”. Hermann zmarł 24 września 1054 roku, w wieku zaledwie 41 lat, po przyjęciu ostatniej Komunii Świętej, otoczony współbraćmi, z którymi się zaprzyjaźnił. W roku 1863, Papież Pius IX potwierdził kult Hermanna wpisując go w poczet - Błogosławionych.
Antyfona ku czci Matki Najświętszej Salve Regina - Witaj Królowo
Słynna Antyfona Salve Regina, którą napisał Bł. Hermann i do której również skomponował - dla swoich braci mnichów - prostą, ale imponującą, uroczystą melodię, której sam nigdy nie byłby w stanie zaśpiewać:
Salve, Regína, mater misericórdiæ; vita, dulcédo et spes nóstra, salve. Ad te clamámus éxsules fílii Hevæ. Ad te suspirámus geméntes et flentes in hac lacrimárum valle. Eia ergo, advocáta nostra, illos tuos misericórdes óculos ad nos convérte. Et Iesum, benedíctum fructum ventris tui, nobis post hoc exsílium osténde. O clemens, o pia, o dulcis Virgo María.
Witaj, Królowo, Matko miłosierdzia, życie, słodyczy i nadziejo nasza, witaj! Do Ciebie wołamy wygnańcy, synowie Ewy; do Ciebie wzdychamy jęcząc i płacząc na tym łez padole. Przeto, Orędowniczko nasza, one miłosierne oczy Twoje na nas zwróć, a Jezusa, błogosławiony owoc żywota Twojego, po tym wygnaniu nam okaż. O łaskawa, o litościwa, o słodka Panno Maryjo!
Antyfoną Salve Regina pozdrawiamy Najświętszą Maryję Pannę, od Niedzieli Trójcy Przenajświętszej - do Adwentu.
ŹRÓDŁO: Katolisches.info Opracowanie: Radio Chrystusa Króla w Łodzi
|
||
|
WIĘCEJ NA STRONIE |
214 |
|
