Próba wykorzytania autorytetu św. Piusa X
u początków Nowej Mszy Pawła VI
16 września, 2021
Modernistyczna strona internetowa cath.ch opublikowała dwuczęściowe opracowanie zatytułowane Współczesna Msza w obliczu Mszy "wszechczasów", która stara się udowodnić, że Msza Piusa VI miałaby takie same znaczenie jak Msza trydencka. Argumenty, które podtrzymują tę kuszącą próbę demonstracji, zasługują na nowe światło.
Pierwszym podniesionym argumentem jest "aktywne uczestnictwo " wiernych, które pojawia się jedenaście razy w Konstytucji o liturgii Soboru Watykańskiego II Sacrosanctum concilium. W artykule podejmuje się próbę ukazania ojcostwa należnego papieżowi św. Pius X.
Jednak ta próba opiera się na rażącym nieporozumieniu. Na stronie Bractwa FSSPX w aktualnościach dawano już nieraz temu dowody. Istnieje niejaka dwuznaczność – to znaczy oddany jest zupełnie inne sens – między tym, co wyraża św. Pius X, jak i papież Pius XII, a tym co jest zamieszczone w soborowej konstytucji.
Pojęcie aktywnego uczestnictwa według
św. Piusa X podjęte przez Piusa XII
Najpierw należy zauważyć, że papież składając ślubowanie przeciw modernistom, używa terminu "wśród trosk", w motu proprio Tra le sollecitudini z 1903 r. – które dotyczy muzyki sakralnej. Święty Papież poprzez "czynny udział w świętych tajemnicach" nakazuje, by stał się on "pierwotnym i nieodzownym źródłem prawdziwego ducha chrześcijańskiego".
Jednak, aby dostrzec, co miał na myśli św. Pius X należy zaobserwować na czym opierał swój papieski program.
Co do wiernych, mogą swój udział realizować na dwa sposoby: zachęcając do przywrócenia chorału gregoriańskiego, aby uczynić go dostępnym dla większości; oraz promulgując dwa dekrety: o przyjmowaniu komunii dzieci od świadomego wieku oraz o częstszym przyjmowaniu komunii. Śpiew i zjednoczenie z Chrystusem przez Komunię Świętą jest tym, co św. Pius X rozumie przez "aktywne uczestnictwo".
Papież Pius XII również wypowiedział się na ten temat w swojej encyklice o liturgii Mediator Dei z 1947 roku. Tekst można znaleźć w cytowanym powyżej artykule. W obliczu pojawiających się odchyleń Papież z kolei stara się scharakteryzować na czym ma polegać to "aktywne" uczestnictwo. Anielski duszpasterz zachęca "wszystkich chrześcijan" do "uczestniczenia w ofierze eucharystycznej (...) nie w sposób bierny i nieostrożny (...), ale z uwagą i zapałem, które łączą ich ściśle z Suwerennym Kapłanem".
Pius XII pokazuje dalej, że to uczestnictwo polega zasadniczo na utożsamieniu się z Chrystusem, cytując w szczególności św. Pawła: "Miejcie w sobie uczucia, które były w Chrystusie Jezusie". Wymaga to, "abyśmy mistycznie umierali na krzyżu, (...) abyśmy stali się, wraz z Niepokalaną Hostią, jedną ofiarą miłą Ojcu Przedwiecznemu".
Dlatego zachęca do publikowania mszałów rzymskich dla wiernych, aby "zjednoczeni z kapłanem modlili się z nim tymi samymi słowami i tą samą świadomością Kościoła".
Natomiast papież Pius XII daje wyjaśnienie pełne zdrowego rozsądku i duszpasterskiej troski, które jasno określa intencje Kościoła. Najpierw stwierdza, że "wielu chrześcijan nie może używać Mszału rzymskiego, nawet jeśli jest napisany językiem ludu; i nie wszyscy są zdolni właściwie zrozumieć obrzędy i formuły liturgiczne".
W tym przypadku uczestnictwo będzie polegało na "pobożnym rozważaniu tajemnic Jezusa Chrystusa, wykonywaniu innych pobożnych praktyki, odmawianiu modlitw, które, choć różnią się od świętych obrzędów w formie, to jednak zgadzają się z nimi ze swej natury". Nic bardziej oczywistego.
Odstępstwo Soborowe
W tekście soborowym termin "aktywne" uczestnictwo ma podwójne znaczenie. Dla wielu biskupów oznacza to, co papieże św. Pius X i Pius XII opisali i wyjaśnili.
Ale dla innowatorów oznacza to "aktywne" uczestnictwo, przez które wiernym powierza się mniej lub bardziej ważną część materialnej realizacji ceremonii: czytania, aklamacje, prcesje z darami, a nawet rozdawanie Komunii Świętej.
Tak więc istnieje rozdźwięk między koncepcją św. Piusa X oraz Piusa XII a koncepcją soborową. Można podać bezpośredni dowód na ten fakt. Tekst Pawła VI z 1974 r. stwierdza: "Błędem, który niestety nadal istnieje w niektórych miejscach, jest odmawianie różańca podczas czynności liturgicznej", Marialis cultus,nr 48, 2 lutego 1974 r.
To, co Pius XII wychwalał jako postawę pod każdym względem zgodną z duchem liturgii, Paweł VI potępia jako błąd. Nie minęło nawet trzydzieści lat między tymi dwoma tekstami...
Ciąg dalszy nastąpi...
(Źródła: cath.ch/FSSPX. Aktualności – FSSPX. Aktualności)
Tłumaczenie dla Radia Chrystusa Króla w Łodzi: Maria Jung