|
Przepiękna antyfona na wejście, która
była natchnieniem dla autora kolędy «Wśród nocnej ciszy», przypomina, że
spoczywające w żłóbku Dziecię to odwieczne Słowo, które zstąpiło z
królewskiego tronu w niebie. Żłóbek stał się ziemskim tronem wcielonego Boga,
który z niego odbierał pierwsze hołdy. Ubóstwo żłóbka i stajenki zapowiadają
już trzeci tron Zbawiciela — krzyż. W ewangelii słyszymy z ust starca Symeona
zapowiedź, że Chrystus «przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w
Izraelu, na znak, któremu sprzeciwiać się będą». Od chwili przyjścia
Chrystusa na świat dosięga On swoim wpływem każdego człowieka i zmusza do
opowiedzenia się za Nim albo przeciw Niemu. Prawdę tę wyraził dosadnie
Mickiewicz: «Wierzysz, że się Bóg zrodził w betlejemskim żłobie, lecz biada
ci, jeżeli nie zrodził się w tobie». Przez przyjęcie Chrztu świętego
stanęliśmy przy Chrystusie; wystawiamy Go dzisiaj jako naszego króla i
prosimy o gorliwość w Jego służbie.
|
|
LEKCJA - Czytanie z Listu Św. Pawła Apostoła do Galatów, Ga
4:1-7
Św. Paweł poucza nas, że Wcielenie Syna Bożego przyniosło nam łaskę
przybrania za dzieci Boże i prawo do udziału w Królestwie Bożym.
Bracia! Powiadam tedy: Dopóki dziedzic jest dziecięciem, niczym się nie różni
od niewolnika, chociaż jest panem wszystkiego. Ale podlega opiekunom i
rządcom aż do czasu wyznaczonego przez ojca. Tak też i my, gdyśmy byli
dziećmi, podlegaliśmy żywiołom tego świata. Lecz gdy nastała pełność czasu,
zesłał Bóg Syna swego powstałego z niewiasty i podległego Zakonowi, aby tych,
którzy byli pod Zakonem, odkupił, żebyśmy i my dostąpili synostwa. A że
jesteście synami, zesłał Bóg Ducha Syna swego w serca wasze, wołającego:
«Abba, Ojcze». A zatem nie masz już niewolnika, lecz syn, a jeśli syn, to i
dziedzic przez Boga.
|
|
EWANGELIA - według Św. Łukasza, Łk 2:33-40
Onego czasu: Józef i Maryja, Matka Jezusowa, dziwili się temu, co o Nim
mówiono. I błogosławił im Symeon i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten
przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu
sprzeciwiać się będą. A duszę Twoją własną przeniknie miecz, by wyszły na jaw
zamysły serc wielu». I była Anna, prorokini, córka Fanuela, z pokolenia Aser.
Ta była już podeszła w latach, a z mężem swym żyła lat siedem od panieństwa
swego. I będąc wdową do lat osiemdziesięciu czterech, nie opuszczała
świątyni, służąc Bogu dniem i nocą w postach i modlitwach. Ona to,
nadszedłszy tejże godziny, wielbiła Pana i mówiła o Nim wszystkim, którzy
oczekiwali odkupienia Izraela. A gdy wykonali wszystko według Zakonu
Pańskiego, wrócili do Galilei, do Nazaretu, miasta swego. A Dziecię rosło i
umacniało się pełne mądrości, i łaska Boża była w Nim.
|
/zdjecia/klawisz_play.gif)