Św. Wojciecha, Biskupa i Męczennika,
głównego Patrona Polski
1 KLASA - KOLOR CZERWONY
Wtorek po Niedzieli Białej
00:0000:00
Kazanie Ks. Szymona Bańki FSSPX
8
Św. Wojciech urodził się w Czechach
około roku 956. Pochodził z możnego rodu Sławników. Na cześć magdeburskiego
biskupa Adalberta, pod którego opieką się kształcił, przybrał jego imię.
Święcenia kapłańskie otrzymał w Pradze w roku 982. Rok później został
biskupem Pragi. Z powodu waśni rodowych opuścił Pragę i w Rzymie wstąpił do
klasztoru Benedyktynów. Wezwany przez diecezjan wrócił do Pragi, ale wkrótce
musiał powtórnie ją opuścić. Za pozwoleniem papieża udał się na Węgry i do
Polski. Korzystając z pomocy Bolesława Chrobrego ruszył na wyprawę misyjną do
Prus.
Dnia 23 kwietnia 997 roku został
zabity przez pogańskich Prusów. Bolesław Chrobry wykupił jego ciało i złożył
je w Gnieźnie. Grób św. Wojciecha stał się podstawą samodzielnej organizacji
Kościoła w Polsce, ponieważ przy nim powstała pierwsza stolica
metropolitalna. Dnia 31 sierpnia 1962 roku papież Jan XXIII ustanowił św.
Wojciecha głównym Patronem Polski razem z Najświętszą Maryją Panną Królową
Polski i św. Stanisławem B. M.
Lekcja i
Ewangelia na dzisiaj
wg Kalendarza
Tradycji Katolickiej
LEKCJA - Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Hebrajczyków,
Hbr 5:1-6
Bracia: Każdy arcykapłan, spośród ludzi wzięty, dla ludzi jest postanowiony w
tym, co do Boga należy, aby składał dary i ofiary za grzechy. Aby też mógł
współczuć z tymi, którzy są w nieświadomości i błędzie, ponieważ i on sam
poddany jest słabości. I dlatego tak za lud, jak i za siebie składać winien
ofiary za grzechy. A nikt niechaj się nie waży brać tej godności, chyba że
jest powołany przez Boga, jak Aaron. Toteż i Chrystus nie sam siebie
wywyższył, aby się stać najwyższym kapłanem, ale (wywyższył Go) Ten, który do
Niego powiedział: Tyś Synem moim, jam dziś zrodził Ciebie. Jako też na innym
miejscu mówi: Tyś jest kapłanem na wieki według porządku Melchizedeka.
EWANGELIA - Według Św. Jana, J 10:11-16
Onego czasu: Rzekł Jezus do faryzeuszów: «Jam jest pasterz dobry. Dobry
pasterz życie swoje daje za owce swoje. Lecz najemnik i ten, kto nie jest
pasterzem, do którego nie należą owce, na widok zbliżającego się wilka
porzuca owce i ucieka, a wilk porywa i rozprasza owce. Najemnik zaś ucieka,
bo jest najemnikiem i nie troszczy się o owce.
Jam jest pasterz dobry; znam swoje i one mnie znają; jako mnie zna Ojciec, a
ja znam Ojca. I życie swoje oddaję za owce moje. I inne owce mam, które nie
są z tej owczarni. I te muszę przyprowadzić i słuchać będą głosu mego, i
stanie się jedna owczarnia i jeden pasterz».