
Liturgia Kościoła od dawna nadawała
Maryi tytuł Królowej. Ojcowie i Doktorowie Kościoła są świadkami ogólnego
przekonania, że Maryi, Matce Króla królów (graduał, ewangelia, antyfona na
ofiarowanie), związanej ściśle z dziełem Odkupienia (alleluja wielkanocne),
przysługuje królewska godność. Pobożność chrześcijańska zawsze upatrywała
związek między wniebowzięciem Maryi i tajemnicą Jej królowania. 11
października 1954 roku, w cztery lata po ogłoszeniu dogmatu Wniebowzięcia,
papież Pius XII ustanowił święto Najświętszej Maryi Panny Królowej i polecił
w tym dniu odnawiać akt poświęcenia rodzaju ludzkiego Niepokalanemu Sercu
Maryi.
|
LEKCJA - Czytanie z Księgi Syracydesa, Syr 24:5; 24:7, 24:9-11;
24:30-31
Przywileje Maryi zostały przewidziane w odwiecznym planie zbawienia.
Jam wyszła z ust Najwyższego, pierworodna między wszystkim stworzeniem. Ja
mieszkałam na wysokości, a stolica moja na słupie obłoku. Stałam na całej
ziemi i między wszelkim ludem, i w każdym narodzie miałam pierwszeństwo, a
wszystkich wysokich i niskich serca mocą podeptałam. Kto mnie słucha, nie
będzie zawstydzony, a którzy przeze mnie działają, nie zgrzeszą. Którzy mnie
objaśniają, będą mieć żywot wieczny.
|
EWANGELIA - według Św. Łukasza, Łk 1:26-33
Onego czasu: Posłany jest Anioł Gabriel od Boga do miasta galilejskiego,
które zwano Nazaret, do Panny poślubionej mężowi, któremu było na imię Józef,
z domu Dawidowego, a imię Panny Maryja. I wszedłszy do Niej Anioł rzekł:
«Bądź pozdrowiona, łaski pełna, Pan z Tobą, błogosławionaś Ty między
niewiastami».
A Ona, gdy posłyszała, zatrwożyła się na słowa jego i rozważała, cóż by to
było za pozdrowienie. I rzekł Jej Anioł: «Nie lękaj się, Maryjo, albowiem
znalazłaś łaskę u Boga! Oto poczniesz w łonie i porodzisz syna, i nadasz Mu
imię Jezus. Ten będzie wielkim i Synem Najwyższego nazwany będzie. I da Mu
Pan Bóg stolicę Dawida, ojca Jego i będzie królował nad domem Jakubowym na
wieki, a królestwu Jego nie będzie końca».
|