|
LEKCJA - Czytanie z Księgi Proroka Ozeasza, Oz 14:2-10
To mówi Pan Bóg: Nawróć się, Izraelu, do Pana, Boga
Twego, boś się potknął w twoim występku. Wejźmijcie ze sobą słowa (pokuty), a
nawróćcie się do Pana! Powiedzcie do Niego: Usuń całą winę, weź to, co dobre,
uiścimy się z naszych obietnic. Asyria nie będzie dla nas zbawieniem, nie
dosiądziemy już koni i nie powiemy już więcej «bogowie nasi» na twory rąk
naszych. U Ciebie bowiem sierota znajdzie współczucie.
Uleczę ich niewierność, serdecznie ich umiłuję, bo gniew mój odwrócił się od
nich. Będę jak rosa dla Izraela, będzie on rósł jak lilia, jak topola zapuści
korzenie. Rozpuści swoje gałązki i będzie wspaniały jak drzewo oliwne i wonny
jak Liban. Powrócą by usiąść w mym cieniu, żyć będą pszenicą, będą rosnąć jak
winny krzew, a rozgłos ich będzie jak wina libańskiego. Efraimowi – na co mu
jeszcze bożki? Ja wysłuchuję i baczę. Ja jestem jak cyprys zielony: dzięki
mnie owoc wydajesz. Kto jest mędrcem, aby to zrozumieć? Kto rozumny, aby to
pojąć? Bo drogi Pańskie są proste i sprawiedliwi według nich postępują, a
grzeszni na nich się potkną.
EWANGELIA - według Łukasza, Łk 7:36-50
Onego czasu: Pewien faryzeusz zaprosił Jezusa posiłek do siebie. I wszedłszy
do domu faryzeusza, zasiadł do stołu. A oto niewiasta, która była w mieście jawnogrzesznicą,
skoro się dowiedziała, że siedział przy stole w domu faryzeusza, przyniosła
alabastrowe naczynie olejku i stanąwszy z tyłu u nóg Jego, poczęła łzami
zlewać stopy Jego i wycierać włosami swej głowy. I całowała stopy Jego, i
namaszczała olejkiem. A widząc to faryzeusz, który Go zaprosił, myślał sobie
w duszy: gdyby ten był prorokiem, wiedziałby zaiste, co zacz jest ta
niewiasta, która się go dotyka; że jest grzesznicą. I odpowiadając Jezus
rzekł doń: « Szymonie, mam ci coś do powiedzenia». A on rzeł: «Mistrzu,
powiedz!» «Pewien wierzyciel miał dwóch dłużników: jeden był mu winien
pięćset denarów, a drugi pięćdziesiąt. I gdy nie mieli z czego oddać, darował
obydwom Któryż tedy bardziej go miłuje?» A Szymon odpowiadając rzekł: «Sądzę,
że ten, któremu więcej darował».
A On mu rzekł: «Dobrześ osądził». I zwróciwszy się ku niewieście, rzekł
Szymonowi: «Widzisz tę niewiastę? Wszedłem do domu twego: nie podałeś mi wody
do nóg, a ta łzami skropiła stopy moje i włosami swymi otarła. Pocałunku mi
nie dałeś, a ta, odkąd weszła, nie przestała całować nóg moich. Nie
namaściłeś oliwą głowy mojej, a ta olejkiem nogi moje namaściła. Dlatego
powiadam ci: Odpuszczone są liczne jej grzechy, bo wielce umiłowała. A komu
mniej odpuszczają, mniej miłuje». Rzekł tedy do niej: «Odpuszczają ei się
grzechy».
I poczęli współbiesiadnicy mówić między sobą: «Któż jest ten, że nawet
grzechy odpuszcza?» I rzekł do niewiasty: «Wiara twoja zbawiła cię. Idź w
pokoju».
|
/zdjecia/klawisz_play.gif)