.
Wieczór Narodzin Chrystusa - Michael Rieser 1869 r.
W pierwszych wiekach Kościoła w
dzisiejszą niedzielę odprawiano Mszę kończącą Wigilię suchedniową. Gdy
nabożeństwo sobotnie przełożono na rano, ułożono na niedzielę formularz
mszalny, który powtarza myśli liturgii Suchych Dni.
Nadchodzi chwila wypełnienia się proroctw. Wkrótce Maryja powije oczekiwanego
Zbawiciela. W antyfonie na ofiarowanie sławimy Ją i Jej Syna. W ewangelii
czytamy wezwanie, aby gotować drogi Panu. Prorok, przepowiadający przyjście
Odkupiciela, i św. Jan Chrzciciel, bezpośrednio poprzedzający Jego
wystąpienie, głoszą odwieczną potrzebę pokuty. Abyśmy dobrze mogli
wykorzystać łaski Bożego Narodzenia powinniśmy się do tego święta
przygotować. Musimy prostować drogę Pańską do naszej duszy. Chrystus
nadchodzi jako Zbawiciel, ale nadejdzie również jako Sędzia.
WIELKIE ANTYFONY - 23 grudnia
VII Antyfona - O Emmanuel
O Emmanuel, Rex et legifer noster, exspectatio gentium et Salvator earum:
veni ad salvandum nos, Domine Deus noster.
O Emmanuelu, nasz Królu i Prawodawco,
oczekiwany Zbawicielu narodów, przyjdź, aby nas zbawić, nasz Panie i Boże
|
LEKCJA - Czytanie z Listu Św. Pawła Apostoła do Koryntian, 1 Kor
4:1-5
Bracia: Tak niechaj każdy nas uważa za sługi Chrystusa i włodarzy Bożych
tajemnic. A od włodarzy żąda się tego, aby każdy z nich okazał się wiernym.
Wszakże co do mnie, najmniejsza to rzecz, czy będę przez was sądzony, czy
przez sąd ludzki, nawet zresztą samego siebie nie sądzę. Do niczego się
bowiem nie poczuwam, ale przez to nie jestem usprawiedliwony, gdyż sędzią
moim jest Pan. Przeto nie sądźcie przed czasem, aż przyjdzie Pan, który
ujawni to, co kryje się w ciemności, i objawi zamysły serc: a wtedy każdy
znajdzie pochwałę u Pana.
EWANGELIA - według Św. Łukasza, Łk 3:1-6
Św. Łukasz z wielką ścisłością określa czas wystąpienia Jana Chrzciciela,
wiążąc przez to opowiadanie Ewangelii z historią ludzkości. Chociaż dzieło
Odkupienia dokonało się w ściśle określonym czasie, ma jednak znaczenie
powszechne. «Każdy człowiek ujrzy zbawienie Boże».
Roku piętnastego panowania Tyberiusza, gdy Piłat Poncjusz zarządzał Judeą i
Herod był tetrarchą Galilei, a Filip, brat jego, tetrarchą Iturei i krainy
Trachonickiej, gdy Lizaniasz był tetrachą Abileny, za najwyższych kapłanów
Annasza i Kajfasza stało się słowo Pańskie do Jana, Zachriaszowego syna, na
pustyni. I przyszedł do całej krainy Jordanu, głosząc chrzest pokuty na
odpuszczenie grzechów; jako napisano w księdze mów Izajasza proroka: «Głos
wołającego na pustyni: gotujcie drogę Pańską, torujcie ścieżki Jego. Wszelka
dolina będzie wypełniona i każda góra i wzniesienie zniżone będą. Krzywe
drogi staną się proste, a ostre wygładzone będą i każdy człowiek ujrzy
zbawienie Boże».
|