|
«Wczoraj obchodziliśmy pamiątkę
doczesnych narodzin wiecznego Króla, dzisiaj czcimy pamiątkę narodzin dla
nieba Jego Męczennika. Wczoraj narodził się Chrystus w pieluszki owinięty,
dzisiaj Szczepan został przezeń obleczony szatą nieśmiertelności. Wczoraj
ciasny żłóbek przyjął Bożą Dziecinę, dzisiaj bezmiar nieba ogarnął
zwycięskiego Szczepana. Szczepan wstąpił do nieba wśród kamienujących go
Żydów, ponieważ Jezus zstąpił na ziemię wśród śpiewających Aniołów». (św. Fulgencjusz).
Umęczonym za wiarę Kościół nadaje tytuł martyr, co znaczy świadek. Święty
Szczepan był pierwszym z wielkiej liczby męczenników, którzy oddając swe
życie za Chrystusa, świadczyli o prawdziwości Jego posłannictwa i Jego nauki.
Święty Szczepan był jednym z siedmiu diakonów, których apostołowie powołali
do opieki nad biednymi chrześcijanami w gminie jerozolimskiej. Pomagał on
również w głoszeniu Ewangelii, a Bóg potwierdził jego przepowiadanie cudami.
Powodzenie jego działalności spowodowało aresztowanie, proces przed
Sanhedrynem i ukamienowanie w kilka lat po śmierci Pana Jezusa
(prawdopodobnie zima 36/37 r.). Między okolicznościami śmierci świętego
Szczepana i Pana Jezusa dostrzegamy wzruszające podobieństwa. Liturgia
podkreśla szczególnie miłość nieprzyjaciół.
Imię świętego Szczepana, które znaczy «Uwieńczony», wymienia się w kanonie
Mszy świętej.
|
|
LEKCJA - Czytanie z Dziejów Apostolskich, Dz 6:8-10; 7:54-59
Lekcja kreśli obraz idealnej śmierci chrześcijanina, podobnego we wszystkim
do swego Mistrza. Chrystus został skazany na śmierć, ponieważ zapowiedział,
że zasiądzie na prawicy Bożej. Św. Szczepan został skazany, ponieważ
świadczył, że to widzi.
W one dni: Szczepan, pełen łaski i męstwa, czynił cuda i znaki wielkie wśród
ludu. Toteż wystąpili niektórzy z synagogi zwanej Wyzwoleńców, Cyrenejczyków
i Aleksandryjczyków, i tych, którzy byli z Cylicji i Azji, aby rozprawiać ze
Szczepanem. A nie mogli oprzeć się mądrości i Duchowi, z jakim mówił. A
słuchając tego, gniewem zawrzały ich serca i zgrzytali zębami na niego. A
będąc pełen Ducha Świętego i patrząc w niebo Szczepan ujrzał chwałę Bożą i
Jezusa stojącego po prawicy Bożej. I rzekł: «Oto widzę niebiosa otwarte i
Syna Człowieczego, stojącego na prawicy Bożej». A krzycząc głosem wielkim,
zatkali sobie uszy i wszyscy razem rzucili się na niego. I wyrzuciwszy go z
miasta, kamienowali, a świadkowie złożyli szaty swoje u stóp młodzieńca,
zwanego Szawłem. I kamienowali Szczepana, który modlił się, mówiąc: «Panie
Jezu, przyjmij ducha mojego». A padłszy na kolana, wołał głosem wielkim,
mówiąc: «Panie, nie policz im tego grzechu». A gdy to powiedział, zasnął w
Panu.
EWANGELIA - według Św. Mateusza, Mt 23:34-39
Onego czasu: Mówił Jezus do uczonych w Piśmie i faryzeuszy: «Oto ja posyłam
do was proroków i mędrców i uczonych w Piśmie, a wielu z nich zabijecie i
ukrzyżujecie, a innych ubiczujecie w synagogach waszych i będziecie ścigali z
miasta do miasta, aż spadnie na was krew wszystkich sprawiedliwych, która
rozlana jest na ziemi, od krwi sprawiedliwego Abla aż do krwi Zachariasza,
syna Barachiaszowego, którego zabiliście między świątynią a ołtarzem.
Zaprawdę powiadam wam, spadnie to wszystko na to plemię. O, Jeruzalem,
Jeruzalem, które zabijasz proroków i kamienujesz tych, którzy są do ciebie
posłani. Ilekroć chciałem zgromadzić synów twoich, jako kokosz zgromadza
pisklęta swe pod skrzydła, a nie chciałoś! Oto zostanie wam dom wasz pusty.
Albowiem powiadam wam: nie ujrzycie mnie odtąd, aż powiecie: Błogosławiony,
który przybywa w imię Pańskie».
|
/zdjecia/klawisz_play.gif)