Obchód Zmartwychwstania Pańskiego,
które jest główną uroczystością roku kościelnego, poprzedza długie,
trójstopniowe przygotowanie: Przedpoście, Wielki Post i Okres Męki Pańskiej.
Liturgia Przedpościa ukształtowała się za czasów św. Grzegorza Wielkiego (†
604) już po ustaleniu się Wielkiego Postu. Stanowi ono rodzaj przedsionka do
okresu pokuty. Niedziele przedpościa nazywają się: Siedemdziesiątnica,
Sześćdziesiątnica i Pięćdziesiątnica, gdyż wypadają w siódmym, szóstym i
piątym dziesiątku dni przed Wielkanocą.
W Polsce powstały inne nazwy tych niedziel: Starozapustna, Mięsopustna i
Zapustna, ponieważ dawniej w tym czasie zachowywano łagodniejszy post,
odzwyczajając się stopniowo od pewnych pokarmów. W okresie Przedpościa wolno
grać na organach, zakazana jest jednak gra na innych instrumentach.
Modlitwy i śpiewy niedziel Przedpościa pochodzą z przełomu VI i VII wieku,
kiedy to najazdy barbarzyńców, trzęsienia ziemi i zarazy zdawały się grozić
zagładą Rzymowi i kulturze chrześcijańskiej. Odzwierciedlają one doskonale
stan, w jakim się znalazła ludzkość pozbawiona łaski uświęcającej. Przygniatają
nas grzechy, cierpienia i smierć. W naszym ucisku zwracamy się do Zbawiciela
(antyfona na wejście, kolekta, graduał, traktus). Bóg wskazuje nam drogę
wyzwolenia: trzeba podbić nasze namiętności, za pomocą chrześcijańskiej
ascezy trzeba dojść do panowania nad sobą (lekcja). Pan Bóg wzywa ludzi do
tej pracy o różnej porze. Jak długo jesteśmy w stanie doczesnej pielgrzymki,
nigdy nie jest za późno. W pracy tej wspomaga nas łaska płynąca z Ofiary
Eucharystycznej.
Wspomnienie: Św. Walenty,
lekarz, a później kapłan rzymski, został ścięty za wiarę w roku 270.
Msza o Męczenniku IN VIRTUTI
Męczeństwo jest dziełem łaski. Przez
nią Chrystus był obecny w męczennikach i cierpiał razem z nimi. Łaska Boża
budziła w duszach męczenników niepojęte dla świata pragnienie cierpienia i
śmierci i umacniała ich cierpliwość.
|