SIERPIEŃ

25

Piątek

----------------------
237 / 128

Św. Ludwika, Króla i Wyznawcy

3 KLASA - KOLOR BIAŁY

.

Św. Ludwik urodził się w roku 1215. W dwunastym roku życia objął tron francuski. Głęboko religijny, starał się oprzeć porządek państwowy na zasadach Ewangelii. Był tercjarzem franciszkańskim i z obowiązkami monarchy oraz ojca licznej rodziny łączył gorliwość w modlitwie i pokucie. Osobiście służył ubogim i trędowatym. By spełnić ślub złożony w chorobie, dwukrotnie podejmował wyprawę krzyżową. W czasie pierwszej wyprawy dostał się do niewoli muzułmańskiej, w czasie, drugiej padł ofiarą dżumy, która dziesiątkowała jego wojsko. Zmarł w Tunisie 25 sierpnia 1270 roku.

Lekcja i Ewangelia na dzisiaj

wg Kalendarza Tradycji Katolickiej

LEKCJA - Czytanie z Księgi Mądrości, Mdr 10: 10-14

Opatrzność Boża kierowała losami prześladowanego patriarchy Jakuba i Józefa wtrąconego do więzienia. Bóg nie zapomina o swoich męczennikach, lecz wspomaga ich w chwilach cierpień i daje im triumf nad przeciwnikami.

Sprawiedliwego poprowadził Pan drogami prostymi i ukazał mu Królestwo Boże, i dał mu umiejętność rzeczy świętych; wśród trudów czcigodnym go uczynił i dopełnił jego trudów.

W podstępie oszukujących go przybył mu z pomocą i możnym go uczynił. Ustrzegł go od nieprzyjaciół i bezpiecznym uczynił przed oszustami, i dopuścił nań silną walkę, by zwyciężył i przekonał się, iż mocniejsza ponad wszystko jest mądrość. Ona to sprawiedliwego, gdy go sprzedano, nie opuściła, lecz od grzeszników go uwolniła: i zstąpiła z nim do ciemnicy, a w więzieniu go nie zaniechała, aż mu przyniosła berło królestwa i potęgę przeciw tym, którzy go uciskali. I okazała, że kłamcami byli ci, co go oczerniali; i dał mu blask wiekuisty Pan Bóg nasz.

EWANGELIA - według Św. Łukasza, Łk 19:12-26

Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim tę przypowieść: «Pewien człowiek szlachetnego rodu udawał się w daleką krainę, aby posiąść dla siebie królestwo i wrócić. Przywołał zatem dziesięciu ze swych sług, dał im dziesięć min i rzekł do nich: Zarabiajcie, aż powrócę. A poddani jego nienawidzili go i wyprawili za nim poselstwo mówiąc: Nie chcemy, aby ten panował nad nami. I stało się, że posiadłszy królestwo wrócił i rozkazał zawezwać sługi, którym wręczył pieniądze, aby się dowiedzieć, ile zarobił każdy z nich. Przybył tedy pierwszy, mówiąc: Panie, mina twoja dziesięć min przysporzyła. I rzekł mu: Dobrze, sługo dobry, żeś w małym był wierny, będziesz miał władzę nad dziesięciu miastami. I przybył drugi, mówiąc: Panie, mina twoja pięć min przysporzyła. I rzekł mu: A ty będziesz nad pięciu miastami. A inny przyszedł, mówiąc: Oto twoja mina, którą miałem schowaną w chustce; bałem się bowiem ciebie, żeś jest człowiek srogi: bierzesz, czegoś nie położył, i żniesz, czegoś nie posiał. Rzekł mu: Ze słów twych sądzę cię, zły sługo. Wiedziałeś, żem człowiek surowy, że biorę, czegom nie położył, i żnę, czegom nie posiał. A czemuś to nie dał pieniędzy moich do banku, abym po powrocie mógł ich zażądać z procentem? I rzekł do otoczenia: Zabierzcie od niego minę i dajcie temu, który ma dziesięć min. I rzekli mu: Panie, ma przecież dziesięć min. A powiadam wam, że każdemu, kto ma, będzie dane i obfitować będzie, a kto nie ma, i to, co ma, będzie od niego odjęte».

Kalendarium według Mszału Rzymskiego z 1962 roku