WRZESIEŃ

10

 Niedziela

----------------------
253 / 112

15. Niedziela po Zesłaniu Ducha Świętego

2 KLASA - KOLOR ZIELONY

Wskrzeszenie młodzieńca z Naim jest obrazem działania Chrystusa w Kościele. Na Chrzcie świętym obdarzył On nasze dusze nowym życiem, spotyka jednak ciągle synów Matki Kościoła, którzy przez grzech ciężki popadli w stan duchowej śmierci. Kościół błaga nieustannie o ratunek dla swoich dzieci (ant. na wejście) i wyznaje, że bez szczególnej opieki Bożej nie może wytrwać w świętości (kolekta). Chrystus budzi uśpione dusze do nowego życia (ewangelia, ant. na ofiarowanie) i karmi je swoim ciałem «wydanym za życie świata» (ant. na komunię). Umocnieni w życiu nadprzyrodzonym, powinniśmy zabiegać o jego rozwój i promieniowanie na innych (lekcja).

Lekcja i Ewangelia na dzisiaj

wg Kalendarza Tradycji Katolickiej

LEKCJA - Czytanie z Listu świętego Pawła do Galatów, Ga 5:25-26; 6:1-10

Bracia: Jeśli żyjemy duchem, według Ducha też i postępujmy. Nie bądźmy chciwi próżnej chwały, jedni drugich drażniąc i zazdroszcząc sobie nawzajem. Bracia, jeśliby kto i dopuścił się jakiego przestępstwa, wy, którzy jesteście duchowi, pouczcie takiego w duchu łagodności, bacząc każdy na samego siebie, abyś i ty nie uległ pokusie. Jeden drugiego brzemiona dźwigajcie, a tak wypełnicie zakon Chrystusowy. Albowiem jeśli kto mniema, że jest czymś, gdy niczym jest, sam siebie zwodzi. A niech każdy bada swe postępowanie, a tak tylko z siebie samego chlubić się będzie, a nie z innego. Każdy bowiem własne poniesie brzemię.

Ten, który pobiera naukę, niech z wszystkimi dobrami dzieli się z tym, który go naucza. Nie łudźcie się: Bóg nie dozwoli naigrawać się z siebie. Bo co człowiek posieje, to żąć będzie. Kto bowiem sieje w ciele swoim, w ciele też żąć będzie skażenie, a kto sieje w duchu, z ducha żąć będzie żywot wieczny. Czyniąc przeto dobrze, nie ustawajmy, bo czasu swego żąć będziemy bez wytchnienia. Dlatego, póki czas mamy, czyńmy dobrze wszystkim, a zwłaszcza tym, którzy są jednej wiary z nami.

EWANGELIA - według Św. Łukasza, Łk 7:11-16

Onego czasu: Jezus szedł do miasta, które zowią Naim, a z nim szli uczniowie Jego i rzesza wielka. A gdy się przybliżył do bramy miejskiej, oto wynoszono umarłego, jedynaka matki jego, a ta była wdową, i liczna rzesza miejska szła z nią. A gdy ją ujrzał Pan, ulitował się nad nią i rzekł jej: «nie płacz». I przystąpił, i dotknął się mar (a ci, co nieśli, stanęli). I rzekł: «Młodzieńcze, tobie mówię, wstań!». I usiadł umarły, i począł mówić. I oddał go matce jego.

A wszystkich zdjął strach i wielbili Boga, mówiąc: «Prorok wielki powstał wśród nas, a Bóg nawiedził lud swój».

Kalendarium według Mszału Rzymskiego z 1962 roku