KWIECIEŃ 7 Piątek ---------------------- |
Wielki Piątek
1 KLASA - KOLOR FIOLETOWY
|
|
Wielki Piątek to dzień, w którym żądło śmierci dosięgło Głowę ludzkości, Jezusa Chrystusa. Dlatego w liturgii używa się barwy czarnej. Korzymy się w poczuciu winy, która wymagała takiego okupu. Wszyscy chrześcijanie wiedzą jednak, że śmierć Chrystusa jest źródłem nowego życia. Dlatego Wielki Piątek, dzień żałoby, jest równocześnie dniem nadziei; przygotowuje bowiem zmartwychwstanie. W rocznicę krwawej ofiary Chrystusa na krzyżu Kościół wstrzymuje się od odprawiania ofiary bezkrwawej. W porze popołudniowej, w tych godzinach, w których dokonała się ofiara kalwaryjska, odprawia się specjalne nabożeństwo, którego forma sięga starożytności chrześcijańskiej. Liturgia rozpoczyna się przy ołtarzu pozbawionym wszelkich dodatkowych sprzętów. Kościół pragnie skupić uwagę wiernych na ołtarzu, który przedstawia samego Chrystusa Pana. Cały obrzęd liturgiczny obejmuje pięć części:
Czyta się lekcję z proroka Ozeasza, opiewającą miłosierdzie Boże nad ludem, oraz z Księgi Wyjścia – opis zabijania baranka wielkanocnego przy wyjściu z Egiptu. Baranek wielkanocny był zapowiedzią «Baranka, który gładzi grzechy świata». Opis męki Pana Jezusa według św. Jana stwierdza spełnienie się tego proroctwa.
Na długo przed swoją męką powiedział Pan Jezus: «A ja, gdy nad ziemię podwyższony będę, wszystko do siebie przyciągnę». W czasie męki modlił się nawet za swych prześladowców. Naśladując Zbawiciela, zanosimy modlitwy za całą ludzkość odkupioną Jego Krwią.
Kulminacyjny punkt liturgii dzisiejszej stanowi adoracja Krzyża. Obrzęd ten wziął swój początek od adoracji relikwii świętego Krzyża, która odbywała się w Jerozolimie już w IV wieku. Wszyscy przychodzą adorować symbol męki i zwycięstwa Chrystusa w duchu dziękczynienia za Odkupienie.
Aby zaznaczyć jedność ofiary Wieczernika, tj. Mszy świętej, z krwawą ofiarą Pana Jezusa na krzyżu, Kościół św. poleca dzisiaj rozdawać Ciało Pana Jezusa pod postaciami konsekrowanymi w Wielki Czwartek. Jest życzeniem Kościoła św., aby wierni przyjmując w Komunii świętej Ciało Chrystusowe, w tym dniu za nich wydane, przyswajali sobie obficie owoce ofiary Chrystusowej.
Około w. X powstał zwyczaj przechowywanie Eucharystii na specjalnym ołtarzu przypominającym spoczynek Ciała Chrystusowego w grobie. Z czasem wprowadzono wystawienie Najświętszego Sakramentu i figurę martwego Chrystusa w dolnej części ołtarza. «Boży Grób» uzmysławia wielkość ofiary Zbawiciela i ciężkość grzechu, który wymagał takiego okupu.
|
||
Lekcja i Ewangelia na dzisiaj wg Kalendarza Tradycji Katolickiej |
||
LEKCJA - 1 Lekcja Oz 6:1-6
LEKCJA - 2 Lekcja Wj 12:1-11
EWANGELIA - Pasja wg. Św. Jana Następnie czyta się lub śpiewa opis Męki Pańskiej według św. Jana, który był naocznym świadkiem śmierci krzyżowej Zbawiciela. S. Pan niech będzie w waszych sercach i na ustach waszyc. ℟. Amen.
J = słowa Chrystusa; C = opowiadanie Ewangelisty; S = słowa innych osób. Onego czasu: Wyszedł Jezus z uczniami swymi za potok
Cedron, gdzie był ogród, do którego wszedł sam i uczniowie Jego. Ale i
Judasz, który Go wydał, znał to miejsce, bo Jezus schodził się tam często z
uczniami swymi. Judasz tedy zabrawszy kohortę, a od przedniejszych kapłanów i
faryzeuszów służbę, przyszedł tam z latarniami, pochodniami i bronią. A
Jezus, wiedząc wszystko, co na Niego przyjść miało, wystąpił naprzód i
zapytał ich: J. Kogo szukacie? C. Odpowiedzieli Mu: S. Jezusa Nazareńskiego.
C. Rzecze im Jezus: J. Jam jest. C. A stał też z nimi i Judasz, który Go wydał.
Skoro im przeto rzekł: Jam jest, cofnęli się wstecz i padli na ziemię. Spytał
ich tedy znowu: J. Kogo szukacie? C. A oni powiedzieli: S. Jezusa
Nazareńskiego. C. Odpowiedział Jezus: J. Powiedziałem wam, że to ja jestem,
jeśli tedy mnie szukacie, dopuśćcie tym odejść. C. A to, aby się wypełniło
Słowo, które był wyrzekł: Nie utraciłem żadnego z tych, których mi dałeś. Tedy
Szymon Piotr, mając miecz, dobył go i uderzył sługę najwyższego kapłana,
odcinając mu prawe ucho. Słudze temu było na imię Malchus. Rzekł tedy Jezus
Piotrowi: J. Schowaj miecz twój do pochwy. Czyż mam nie pić kielicha, który
mi dał Ojciec? C. Kohorta tedy i trybun, słudzy żydowscy pojmali Jezusa i
związali Go. I przyprowadzili Go naprzód do Annasza, bo był teściem Kajfasza,
który był najwyższym kapłanem roku tego. Kajfasz to właśnie dał był radę
żydom, że lepiej, aby jeden człowiek umarł za naród. A szedł za Jezusem
Szymon Piotr drugi uczeń. A uczeń ten znany był najwyższemu kapłanowi i
wszedł z Jezusem na dziedziniec najwyższego kapłana. Piotr zaś został na
zewnątrz, przy wejściu. Wyszedł tedy drugi uczeń, który był znany najwyższemu
kapłanowi, pomówił z odźwierną i wprowadził Piotra. Mówi tedy do Piotra
służąca odźwierna: S. Czy i ty jesteś spośród uczniów tego człowieka? C. A on
mówi: S. Nie jestem. C. I stała czeladź i słudzy przy węglach żarzących się,
bo zimno było i grzali się. A był z nimi i Piotr, stojąc i grzejąc się. Tedy
najwyższy kapłan pytał Jezusa o uczniów i naukę Jego. Odpowiedział mu Jezus:
J. Jam jawnie mówił światu, nauczałem zawsze w synagodze i w świątyni, gdzie
się wszyscy żydzi gromadzą, i nic nie mówiłem potajemnie. Czemu mnie pytasz?
Spytaj tych, którzy słyszeli, co im mówiłem, oto oni wiedzą, com ja mówił. C.
A gdy to powiedział, jeden ze służby tam stojącej wymierzył Jezusowi
policzek, mówiąc: S. Tak odpowiadasz najwyższemu kapłanowi? C. Odpowiedział
mu Jezus: J. Jeśli źle powiedziałem, daj świadectwo o złem, a jeśli dobrze
czemu mnie bijesz? C. I odesłał Go Annasz związanego do najwyższego kapłana
Kajfasza. A Szymon Piotr stał i grzał się. Rzekli mu tedy: S. Czy i ty jesteś
z liczby Jego uczniów? C. A on zaprzeczył, mówiąc: S. Nie jestem. C. Rzekł mu
jeden ze sług najwyższego kapłana, krewny tego, któremu Piotr uciął był ucho:
S. Czyż ja nie ciebie widziałem z nim w ogrodzie? C. Lecz Piotr znowu
zaprzeczył, a wnet zapiał kur. Zabrali tedy Jezusa i wyprowadzili. I dźwigając krzyż dla siebie, wyszedł na ono miejsce, które się nazywa Kalwaria, a po hebrajsku Golgota. Tam Go ukrzyżowali a z Nim dwóch innych, z jednej i drugiej strony, pośrodku zaś Jezusa. A Piłat zrobił też i napis i umieścił nad krzyżem. A było napisane: Jezus Nazareński, król żydowski. Napis ten czytało wielu żydów, bo miejsce, gdzie został ukrzyżowany, było blisko miasta. A było napisane po hebrajsku, po grecku i po łacinie. Mówili tedy do Piłata przedniejsi kapłani żydowscy: S. Nie pisz król żydowski, ale że on sam mówił: Jestem królem żydowskim. C. Odpowiedział Piłat. S. Com napisał, Napisałem. C. Żołnierze tedy, gdy Go ukrzyżowali, wzięli szaty Jego (i podzielili na cztery części dla każdego po jednej) i tunikę. A tunika nie była szyta, ale od góry całodziana. Mówili tedy jeden do drugiego: S. Nie krajmy jej, ale rzućmy o nią los, czyją ma być; – C. aby się wypełniło Pismo, które mówi: Podzielili między siebie szaty moje, a o suknię moją rzucili los. To właśnie uczynili żołnierze. A pod krzyżem Jezusowym stała Matka Jego, i siostra Matki Jego, Maria Kleofasowa oraz Maria Magdalena. Gdy więc Jezus ujrzał Matkę i ucznia, którego miłował, stojącego przy Niej, rzekł do Matki swojej: J. Niewiasto, oto syn Twój! C. Potem rzekł uczniowi: J. Oto Matka Twoja! C. I od onej godziny wziął Ją uczeń pod swoją opiekę. Potem Jezus świadom, że wszystko już się wykonało,
aby się wypełniło Pismo, rzekł: J. Pragnę. C. A było tam postawione naczynie
napełnione octem. A oni włożywszy na trzcinę gąbkę nasiąkniętą octem, podali
Mu do ust. Jezus zaś, gdy skosztował octu, rzekł: J. Wykonało się. C. I
skłoniwszy głowę oddał ducha. (Wszyscy klękają i modlą się w milczeniu) Żydzi
tedy (ponieważ był to dzień Przygotowania), aby przez szabat ciała nie
zostały na krzyżu, (albowiem on dzień szabatu był uroczystym), prosili
Piłata, aby im połamano nogi i zdjęto ich. Przyszli przeto żołnierze i
połamali nogi pierwszemu i drugiemu, którzy z Nim byli ukrzyżowani. A skoro
podeszli do Jezusa i zobaczyli, że już umarł, nie łamali nóg Jego, ale jeden
z żołnierzy włócznia otworzył bok Jego, a natychmiast wypłynęła krew i woda.
A ten, który widział, dał świadectwo i prawdziwe jest świadectwo jego. I wie
on, że prawdę mówi, abyście i wy uwierzyli. Stało się to bowiem, aby się
wypełniło Pismo: Kości Jego łamać nie
|
||
Kalendarium według Mszału Rzymskiego z 1962 roku |
Włącz Radio Chrystusa Króla z Łodzi
Radio Chrystusa Króla w Łodzi, 2014-2023 ©