LIPIEC

15

PONIEDZIAŁEK

- - - - - - - - - -

197/168

Św. Brunona Bonifacego z Kwerfurtu, Biskupa i Męczennika

Wspomnienie Św. Henryka, Cesarza i Wyznawcy

Św. Brunon urodził się w Kwerfurcie około roku 974. Kształcił się, podobnie jak św. Wojciech, w Magdeburgu. Przyjęty do dworu cesarza Ottona III udał się razem z nim do Rzymu i tam wstąpił do klasztoru benedyktyńskiego św. Bonifacego i Aleksego na Awentynie przyjmując imię Bonifacego. Krótki czas przebywał w pustelni św. Romualda pod Rawenną.

Na prośbę Bolesława Chrobrego o misjonarzy dla pogańskich Prusów papież Sylwester II skierował Brunona do tego dzieła. Po śmierci cesarza Ottona III został wyniesiony do godności arcybiskupa. Głosił Ewangelię na Węgrzech, gdzie opisał męczeństwo św. Wojciecha. Apostołował również na Rusi i u Pieczyngów. W roku 1008 dotarł do Polski i osiadł w klasztorze pod Międzyrzeczem. Tam napisał Życie Pięciu Braci, Męczenników (czczonych w Polsce 12 listopada). Pozostawał w wielkiej przyjaźni z Bolesławem Chrobrym, o którym napisał w liście do cesarza Henryka II: «Zaiste miłuję go jak własną duszę i ponad własne życie». W liście tym wzywał cesarza do zachowania pokoju i zgody z Polską. W roku 1009 wyruszył z Polski na wyprawę misyjną drogą okrężną do Prus. W czasie tej podróży nawrócił władcę Jadźwingów, Nethimera, lecz wkrótce potem poniósł śmierć męczeńską z ręki jego brata, dnia 9 marca 1009 roku. Bolesław Chrobry wykupił ciało Męczennika i pochował je w Polsce.

Wspomnienie Św. Henryka, Cesarza i Wyznawcy.

Św. Henryk urodził się w roku 973. Po ojcu odziedziczył tron bawarski, a w roku 1014 został cesarzem Niemiec. W porozumieniu z papieżem zabiegał reformę duchowieństwa. Dzięki niemu wiele diecezji i klasztorów zyskało wzorowych pasterzy. Odznaczał się wielką hojnością wobec Kościoła. Razem z żoną św. Kunegundą ufundował biskupstwo i katedrę w Bambergu. Zmarł 13 lipca 1024 roku.

Lekcja i Ewangelia na dzisiaj

wg Kalendarza Tradycji Katolickiej

LEKCJA - Czytanie z Księgi Mądrości, Mdr 6:10-22

Św. Brunon znał osobiście wielu władców i udzielał im rad oraz napomnień.

Do was tedy, królowie, są te mowy moje, abyście się nauczyli mądrości, a nie upadli. Którzy bowiem będą strzec sprawiedliwości sprawiedliwie, będą usprawiedliwieni, a którzy się tego nauczą, znajdą stosowną odpowiedź. Pożądajcie tedy słów moich, miłujcie je, a będziecie mieć naukę.

Jaśniejąca jest i nigdy nie więdnąca mądrość, i łatwo spostrzegają ją ci, którzy ją miłują, i znajdują ci, którzy jej szukają; uprzedza tych, którzy jej pożądają, aby im się pierwsza ukazała. Kto do niej rano wstanie, nie będzie się trudził, bo ją znajdzie siedzącą u drzwi swoich. Myśleć tedy o niej jest doskonałą roztropnością, a kto dla niej czuwać będzie, rychło bezpieczny będzie. Bo tych, którzy jej są godni, sama obchodzi szukając i na drogach wesoło im się pokazuje, i zabiega im ze wszelkim staraniem. Początkiem jej bowiem jest szczere pożądanie nauki, a troska o naukę miłością jest, a miłość jest zachowaniem jej praw, a zachowanie praw jest zapewnieniem nieskazitelności, a nieskazitelność czyni bliskim Bogu. Tak więc pożądanie mądrości przywodzi do wiecznego królestwa. Przeto, jeśli się kochacie w stolicach i w berłach, o królowie ludu, miłujcie mądrość, abyście na wieki królowali.

EWANGELIA - według Św. Jana, J 15:12-16

Onego czasu: Rzekł Jezus uczniom swoim: «To jest przykazanie moje, abyście się wzajemnie miłowali, jakom i ja was umiłował. Nikt nie ma większej miłości nad te, aby kto życie swe oddał za przyjaciół swoich. Wy jesteście przyjaciółmi moimi, gdy czynić będziecie, co ja wam rozkazuję. Już was nie nazwę sługami, bo sługa nie wie, co czyni pan jego. Lecz nazwałem was przyjaciółmi, bo wszystko, cokolwiek od Ojca usłyszałem, oznajmiłem wam. Nie wyście mnie wybrali, ale ja was wybrałem i ustanowiłem was, abyście poszli i owoc przynieśli, i żeby owoc wasz trwał; aby Ojciec dał wam, o cokolwiek prosić Go będziecie w imię moje».

Kalendarium według Mszału Rzymskiego z 1962 roku