GRUDZIEŃ

28

NIEDZIELA

- - - - - - - - - -

362/3

Niedziela w Oktawie Bożego Narodzenia

Wspomnienie Świętych Młodzianków

Przepiękna antyfona na wejście, która była natchnieniem dla autora kolędy «Wśród nocnej ciszy», przypomina, że spoczywające w żłóbku Dziecię to odwieczne Słowo, które zstąpiło z królewskiego tronu w niebie. Żłóbek stał się ziemskim tronem wcielonego Boga, który z niego odbierał pierwsze hołdy. Ubóstwo żłóbka i stajenki zapowiadają już trzeci tron Zbawiciela — krzyż. W ewangelii słyszymy z ust starca Symeona zapowiedź, że Chrystus «przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, na znak, któremu sprzeciwiać się będą». Od chwili przyjścia Chrystusa na świat dosięga On swoim wpływem każdego człowieka i zmusza do opowiedzenia się za Nim albo przeciw Niemu. Prawdę tę wyraził dosadnie Mickiewicz: «Wierzysz, że się Bóg zrodził w betlejemskim żłobie, lecz biada ci, jeżeli nie zrodził się w tobie». Przez przyjęcie Chrztu świętego stanęliśmy przy Chrystusie; wystawiamy Go dzisiaj jako naszego króla i prosimy o gorliwość w Jego służbie.

Wspomnienie Świętych Młodzianków.

Św. Jan pisze o Panu Jezusie: «Przyszedł do swej własności, a swoi Go nie przyjęli». Jeszcze w niemowlęcym wieku spotkał się Pan Jezus ze sprzeciwem. Aby utrącić rzekomego pretendenta do tronu, Herod wydał okrutny rozkaz wymordowania betlejemskich młodzianków. Oddając życie za Pana Jezusa otrzymali oni Chrzest krwi i osiągnęli podwójną aureolę: dziewictwa i męczeństwa. We Mszy dzisiejszej sławimy Boga za chwałę, jakiej udzielił świętym dzieciom (antyfona na wejście, lekcja, graduał), i opłakujemy zbrodnię Heroda wymierzoną przeciw Zbawicielowi (traktus, antyfona na komunię). W średniowieczu obchodzono w dniu dzisiejszym święto patronalne kościelnych chórów chłopięcych.

Św. Jan pisze o Panu Jezusie: «Przyszedł do swej własności, a swoi Go nie przyjęli». Jeszcze w niemowlęcym wieku spotkał się Pan Jezus ze sprzeciwem. Aby utrącić rzekomego pretendenta do tronu, Herod wydał okrutny rozkaz wymordowania betlejemskich młodzianków. Oddając życie za Pana Jezusa otrzymali oni Chrzest krwi i osiągnęli podwójną aureolę: dziewictwa i męczeństwa. We Mszy dzisiejszej sławimy Boga za chwałę, jakiej udzielił świętym dzieciom (antyfona na wejście, lekcja, graduał), i opłakujemy zbrodnię Heroda wymierzoną przeciw Zbawicielowi (traktus, antyfona na komunię). W średniowieczu obchodzono w dniu dzisiejszym święto patronalne kościelnych chórów chłopięcych.

Na próżno jednak wyciągał Herod zbrodnicze ręce po Baranka Bożego, gdyż Dzieciątko Jezus spoczywało bezpiecznie na łonie Najświętszej Matki. Anioł Pański ukazał się we śnie Józefowi i rzekł mu: "Weźmij Dzieciątko i Matkę Jego i uciekaj do Egiptu, albowiem Herod szuka Dzieciątka, aby Je zabić". Troskliwy opiekun wstał natychmiast, uszedł w nocy i w obcej ziemi znalazł bezpieczne schronienie. Tym okrucieństwem dopełnił Herod miary swoich zbrodni. Rozlana krew niemowlątek wołała o pomstę do Nieba.

Bóg sprawiedliwy wysłuchał wołania; koniec zbrodniarza był straszny.

Okropna choroba, która jak piekielny ogień paliła jego wnętrzności, zapowiadała mu rychły koniec. Nienasycony głód i nieugaszone pragnienie zwiększało jego męki. Im więcej jadł i pił, tym piekielniejsze czuł bóle. Nogi mu opuchły, skóra popękała, obrzydliwe robactwo toczyło jego ciało, a wstrętne wrzody zarażały powietrze. Okropniej dokuczały mu wyrzuty sumienia. Krwawe widma małżonki Marianny, dwóch synów i bliskich krewnych, których krew przelał w przystępie szaleństwa i podejrzeń, nie odstępowały go ani na chwilę, toteż z krzykiem zrywał się i bezwładny padał na łoże. Pochlebcy opuścili go, najwierniejsi zwolennicy stronili od niego, a syn Antypater knuł spiski na jego życie. Leżał tedy jak nędzny Łazarz, opuszczony i znienawidzony przez wszystkich, żywy obraz potępienia. Pasując się ze śmiercią, kazał wymordować najprzedniejsze rodziny żydowskie, aby ze swą śmiercią okryć żałobą cały kraj. Rozkazu tego nie wykonano, a gdy skonał, nikt po nim nie zapłakał; tylko klątwy i złorzeczenia towarzyszyły mu do grobu.

Za: Żywoty Świętych Pańskich na wszystkie dni roku (1937)

Lekcja i Ewangelia na dzisiaj

wg Kalendarza Tradycji Katolickiej

LEKCJA - Czytanie z Listu świętego Pawła Apostoła do Galatów, Ga 4:1-7

Św. Paweł poucza nas, że Wcielenie Syna Bożego przyniosło nam łaskę przybrania za dzieci Boże i prawo do udziału w Królestwie Bożym.

Bracia! Powiadam tedy: Dopóki dziedzic jest dziecięciem, niczym się nie różni od niewolnika, chociaż jest panem wszystkiego. Ale podlega opiekunom i rządcom aż do czasu wyznaczonego przez ojca. Tak też i my, gdyśmy byli dziećmi, podlegaliśmy żywiołom tego świata. Lecz gdy nastała pełność czasu, zesłał Bóg Syna swego powstałego z niewiasty i podległego Zakonowi, aby tych, którzy byli pod Zakonem, odkupił, żebyśmy i my dostąpili synostwa. A że jesteście synami, zesłał Bóg Ducha Syna swego w serca wasze, wołającego: «Abba, Ojcze». A zatem nie masz już niewolnika, lecz syn, a jeśli syn, to i dziedzic przez Boga.

EWANGELIA - według Łukasza, Łk 2:33-40

Onego czasu: Józef i Maryja, Matka Jezusowa, dziwili się temu, co o Nim mówiono. I błogosławił im Symeon i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A duszę Twoją własną przeniknie miecz, by wyszły na jaw zamysły serc wielu». I była Anna, prorokini, córka Fanuela, z pokolenia Aser. Ta była już podeszła w latach, a z mężem swym żyła lat siedem od panieństwa swego. I będąc wdową do lat osiemdziesięciu czterech, nie opuszczała świątyni, służąc Bogu dniem i nocą w postach i modlitwach. Ona to, nadszedłszy tejże godziny, wielbiła Pana i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali odkupienia Izraela. A gdy wykonali wszystko według Zakonu Pańskiego, wrócili do Galilei, do Nazaretu, miasta swego. A Dziecię rosło i umacniało się pełne mądrości, i łaska Boża była w Nim.

Kalendarium według Mszału Rzymskiego z 1962 roku